W tomie dotyczącym monastycyzmu w I Rzeczypospolitej przedmiot badań stanowią teksty reprezentujące rozmaite gatunki literackie, oba języki (łacinę i polszczyznę), a także różne środowiska monastyczne. Zostały dopasowane tak, by książka miała charakter interdyscyplinarny.
Na tom składają się studia o charakterze analityczno-interpretacyjnym. Jednak dominuje perspektywa literaturoznawcza, obecne są także rozprawy poświęcone artefaktom, historyczno-kulturowe i muzykologiczna.
Dzięki stabilności Reguły św. Benedykta i jej zdolności do adaptowania się do różnorodnych warunków kulturowych, zakony mnisze były zdolne do zmierzenia się na dodatek z nowożytnym humanizmem. Hermeneutykę wartości rozumiemy jako wynik interferencji trzech czynników: długiego trwania tradycji monastycyzmu przeciętniewiecznego, renesansowego humanizmu, modyfikującego świat wartości i erudycji benedyktynów, obecnego w kulturze intelektualnej Tyńca od lat siedemdziesiątych XVI wieku do co najmniej połowy wieku XVIII, katolicyzmu potrydenckiego, zwłaszcza w wersji jezuickiej.
Dwunastotomowa kolekcja monografii Kultura Pierwszej Rzeczypospolitej w dialogu z Europą. Hermeneutyka wartości przedstawia dziedzictwo kulturowe XV-XVIII wieku jako niepodzielną, ale oryginalną część kultury europejskiej.
Celem badawczym jest rozpoznanie dróg i form obustronnej transmisji wartości estetycznych, politycznych i religijnych oraz ukazanie w szerokim, multilateralnym kontekście porównawczym oryginalnej struktury aksjologicznej kultury polskiej epok dawnych.
Teksty kultury są badane w perspektywie wewnętrznej jako zapisy aktów ukierunkowanych na rozumienie wartości, a w perspektywie zewnętrznej jako wypowiedzi włączające się w europejskie dyskusje literacko-estetyczne, polityczne i religijne.
W intensywnym dialogu kultura Rzeczypospolitej przejawia nie tylko chłonność na świeże idee, lecz także kreatywność i dynamikę działania na obszarze Europy.
