Menu
Zamknij

pani komisarz nie znosi poezji (opr. miękka)

Książki horrory i thrillery

Opis

Viviane Lancier, 37-letnia singielka, nie znosi nie tylko poezji. Nie znosi z reguły własnego odbicia w lustrze, zwłaszcza gdy nie może się wcisnąć w dopiero co kupiony wysmakowany kostium. Wszystkie diety przegrywają bowiem ze stresem, jaki nieustannie towarzyszy komisarzowi III Wydziału Kryminalnego Policji w Paryżu.

Nie dość, że trwa pościg za przebiegłym bandytą poszukiwanym przez Europol, to jeszcze zaczyna się kolejna sprawa. Podczas próby rabunku ginie pewien kloszard, do złudzenia przypominający Wiktora Hugo.

W śledztwie jednak częściej będzie się powtarzać nazwisko innego koryfeusza literatury francuskiej – Charles’a Baudelaire’a. Wszystko bowiem wskazuje na to, iż w posiadaniu ofiary był nad wyraz cenny dokument, spisany ręką obszernego poety.

Można żeby sądzić, iż sprawa zdoła zainteresować co najwyżej członków szacownej Akademii Francuskiej. Tymczasem afera zyskuje nieprzewidziany medialny rozgłos. Niewiele tego – giną następne powiązane z nią osoby, a pozostałym ktoś grozi śmiercią.

Przed nieco przysadzistą panią komisarz i jej młodym partnerem o aparycji amanta przetacza się korowód podejrzanych: pazerna była żona zabitego kloszarda, jej niefrasobliwy syn marzący o karierze celebryty, zadufany w sobie kryptolog o nieświeżym oddechu, kolekcjoner i ceniony znawca rękopisów, jego brzydka córka, chyba zakochana w efektownej czarnej służącej, medium nawiązująca kontakt ze zmarłymi pisarzami i jej zagadkowy asystent (w najpełniejszym tego słowa znaczeniu) oraz odległy kuzyn poety, firma odżywek witaminowo-mineralnych dla krów.

Pilnie śledzone poprzez media dochodzenie raz po raz zbacza na niewłaściwy tor, obfitując w równocześnie humorystyczne, jak i groźne sytuacje. Georges Flipo, urodzony w Marcq-en-Baroeul w północnej Francji, mieszka w tej miejscowości do dwudziestego roku życia.

Następnie przenosi się do Paryża, gdzie kończy studia menedżerskie w Essec, Wyższej Szkole Handlowej, i podejmuje pracę w reklamie. Nadal utrzymuje więzi z rodzinnymi stronami i niejednokrotnie tam bywa. W 2002 roku początkuje próbować swych sił w pisarstwie i kreować nowele.

Bierze udział w licznych konkursach literackich i jest laureatem wielu nagród. Kontynuuje działalność pisarską w radiu (Radio France, Radio Bleu). W audycji „Les petits polars" („Kryminałki") zostanie w ten sposób nadanych około siedemdziesięciu jego tekstów.

W 2007 roku prezentuje się jego pierwsza powieść, za którą dostaje Grand Prix de l’Humour Noir. Każda z jego książek (wydał do tej pory trzy zbiory nowel i pięć powieści) cieszy się przyjazną opinią krytyków, k tórzy podkreślają zasobność jego inspiracji, płynność stylu, przenikliwość spojrzenia, a także kąśliwe poczucie humoru.

Opinie - 0 opinii

+ Dodaj opinię

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.