W 312 roku świat rzymski podzielony był między czterech cesarzy. Najambitniejszym spomiędzy nich był Konstantyn, który dążył do wyeliminowania rywali i ponownego zjednoczenia imperium. Jego pierwszym celem stał się Maksencjusz, zajmujący Rzym, symboliczne serce Cesarstwa.
zainspirowany poprzez sen, który zesłał na niego Bóg chrześcijan, Konstantyn zmusił do bezładnego odwrotu armię Maksencjusza w rejonie Mostu Mulwijskiego tuż na północ od Rzymu i ścigał uciekinierów, spychając ich do rzeki Tyber.
Zwycięstwo zapewniło władzę Konstantyna nad zachodnią częścią Cesarstwa Rzymskiego i umocniło jego chrześcijańską wiarę,sporo szczegółów tej popularnej bitwy pozostaje niejasnych. Ta nowa publikacja określa położenie pola bitwy i objaśnia taktykę, której Konstantyn użył dla zapewnienia zwycięstwa, które dało bodziec do posiadającego znaczące znaczenie przejścia z pogaństwa na chrześcijaństwo.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
