Seminarium Jacques'a Lacana, z lat 1953-54, zatytułowane,,Pisma techniczne Freuda", jest jego pierwszym oficjalnym Seminarium wygłaszanym do szerokiego audytorium, gromadzącego się w auli Szpitala św.
Anny w Paryżu. Formuła, którą Lacan przyjął, to - idąc za jego słowami - detaliczne komentowanie tekstów Freuda. Towarzyszy temu bezkompromisowa krytyka wszelkich impasów, wynaturzeń i chybionych konceptów innych autorów skupionych zwłaszcza wokół psychoanalizy ego.
Lacan uznaje to za niezbędne; pozwala mu to - w duchu jego,,powrotu do Freuda" - przygotować bazę dla swojego pionierskiego opracowania takich konceptów Freudowskiej psychoanalizy jak: przeniesienie, opór, narcyzm pierwotny, narcyzm wtórny, ja znakomite, Ideał-ja, nad-ja, interpretacja, miejsce i funkcja analityka itp.
W samym centrum tego opracowania stoi topika Wyobrażeniowego i funkcja trzech stanowczych rejestrów struktury podmiotu: Realnego, Symbolicznego i Wyobrażeniowego. Cel, który sobie Lacan przy tym stawia, to wyrwać samą psychoanalizę z sideł relacji dualnej, uczynić Freudowskie koncepty operatywnymi w codziennej praktyce klinicznej, a także sprawić, aby przekazywanie psychoanalizy - jako teorii tej praxis, którą zawdzięczamy Freudowi - miało rangę prawdziwego nauczania.
Seminaria Lacana stanowią do dziś jedne z najważniejszych prac w historii psychoanalizy. Kontrowersyjne i fascynujące, są zapisem jednocześnie oryginalnego przemyślenia samych podstaw nauki Freuda, jak i bezkompromisowego zmagania się z fundamentalnymi pytaniami stawianymi poprzez filozofię - o granice poznania i myślenia, istotę etyki i ludzką kondycję.
Jacques Lacan (1901-1981) - francuski psychoanalityk i psychiatra, jeden z najważniejszych teoretyków w historii psychoanalizy, orędownik nowego podejścia w psychoanalizie i metapsychologii, w którym dużo mniejszy nacisk kładzie się na biologiczne podstawy popędowości człowieka, a dużo pokaźniejsze na symboliczną strukturę języka i kultury.
Od 1951 co roku prowadził w Paryżu regularne seminaria, które rozpoczął hasłem,,powrotu do Freuda". Popularne seminaria i pisma Lacana uznawane są za jedne z najważniejszych publikacji humanistyki XX wieku, do których odwołuje się niezliczona ilość współczesnych autorów, nie tylko z obszaru psychoanalizy i psychiatrii.
Dzięki łączeniu w swej pracy teoretycznej podejścia psychoanalitycznego m.in. Z lingwistyką, psychiatrią, filozofią egzystencji i matematyką, Lacan w wyraźny sposób ukształtował współczesne nauki o człowieku i kulturze.
Pozostaje wciąż jedną z przede wszystkim cytowanych postaci XX-wiecznej humanistyki.