ale bezrobocie jako zjawisko znamionuje się niezmiennie tą samą cechą, jaką jest brak możliwości podjęcia pracy zarobkowej, procesy związane z brakiem zatrudnienia i jego społeczne konsekwencje ulegają z czasem pewnym przekształceniom.
W dalekiej przeszłości, niemal 90 lat temu, skala zagrożeń wynikających z utraty pracy w okresie, gdy w praktyce nie istniał system zabezpieczenia społecznego, była dramatyczna i bezrobocie mogło wręcz doprowadzić do zagrożenia fizycznej egzystencji jednostki lub rodziny.
Obserwowano taką sytuację istotnie w okresie międzywojennym. W pamiętnikach bezrobotnych z lat 30. XX wieku opisywano heroiczne zmagania o zaspokojenie rutynowych potrzeb oraz skutki bezrobocia - podupadanie na zdrowiu, bezdomność, nędzę.
Tak pisał poruszony cierpieniem ludzkim Ludwik Krzywicki, pomysłodawca i inicjator konkursu Pamiętniki bezrobotnych: "Nędza materialna, zanik więzi uczuciowych, niekiedy kompletne piekło! (fragment Wprowadzenia)