Biogospodarka należy do przyszłości. Oznacza produkcję, która wykonywana jest przy niewielkim negatywnym wpływie na środowisko przy jednoczesnym przyczynianiu się do osiągnięcia innowacji, rozszerzenia podaży energii, wzrostu miejsc pracy, a w rezultacie rozwoju gospodarczego.
Państwa, które będą miały biogospodarkę dokonają obfitego postępu technologicznego. Użycie zasobów biologicznych w procesach upraw i przetwórstwa wymaga jednak dbałości o zachowanie równowagi nie tylko przyrodniczej,z reguły społecznej, pamiętając o hierarchii potrzeb żywnościowych.
Rozwój biogospodarki musi uwzględniać zmienność otoczenia zewnętrznego, konkurencję międzynarodową, doświadczenia cyklu globalizacji i wciąż uzasadnione bezpieczeństwo ekonomiczne i żywnościowe.
Wobec tych dwóch często antagonistycznych prądów do rozwoju i ograniczania działalności w ramach biogospodarki, podmioty aktywne na tym rynku muszą uzyskać zdolność nie tylko dopasowania się do zmian koniunkturywydajnego użycia posiadanych zasobów, budowania przewagi technicznej lub technologicznej oraz właściwych relacji z otoczeniem.
Jednym z przykładów działalności w ramach biogospodarki są biogazownie, instalacje służące do produkcji biogazu z biomasy roślinnej, odchodów zwierzęcych, naturalnych odpadów, odpadów poubojowych albo biologicznego osadu ze ścieków.
Książka podsumowuje badania mające na celu ocenę uwarunkowań lokalizacji biogazowni, aspektów administracyjno-prawnych, warunków finansowania przedsięwzięcia i aspektu eksploatacyjno-optymalizacyjnego, a także konkurencyjności podmiotów gospodarczych działających na rynku biogazu.