Książka Jerzego Górzańskiego to dziennik bez dat, znakomity przykład prozy sylwicznej, w której świat zdarzeń funkcjonuje na równych prawach ze światem fikcji. W tej prozie to wszystko, co prawdziwe, autentyczne, miesza się z tym, co zmyślone i wyobrażone. Dziennik zdarzeń i dopowiedzeń jest dziełem autotematycznym i metaliterackim. Bohaterem tego utworu jest pisarz Jerzy Górzański, który prowadzi dziennik, wzorem Witolda Gombrowicza czy Leopolda Tyrmanda. Pisząc go, czyta dzienniki innych pisarzy, takich jak Sándor Márai czy Ernst Jünger, szukając u nich zrozumienia, a także potwierdzenia swoich przeświadczeń. Jest zatem Dziennik zdarzeń i dopowiedzeń z jednej strony dziełem intelektu, z drugiej wyobraźni. Górzański dzieli się swoimi refleksjami na temat literatury, filmu i muzyki, na temat kultury wysokiej i popularnej, sypie anegdotami z życia literackiego, w którym czynnie uczestniczy od niemal pół wieku. Rozprawia się ze swoją młodością, a także z PRL-em, z socjalizmem i kapitalizmem, ujawniając przy tym niezrównany temperament polemiczny.
Książka ukazuje się w roku 70 urodzin znanego poety i prozaika, autora głośnych przed laty książek, takich, jak "Moje lata bezsenności", "Święty brud", "Małpi zamek", "Madagaskar" czy "Wybłagane prezenty" oraz "Pimperle".