Wisława Szymborska była jedną z najbardziej poważanych polskich poetek. Jej ogromny kunszt pisarski został doceniony przez czytelników na całym świecie. Wysoko ocenił go także Komitet Noblowski, który zadecydował o przyznaniu jej Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Miało to miejsce 9 października 1996 roku. Warto poznać historię życia polskiej noblistki, więc postaramy się nieco ją przybliżyć.
Wczesna młodość i debiut na łamach prasy
Maria Wisława Anna Szymborska urodziła się 19 lipca 1923 roku w Kórniku w poznańskiem. Przyszła na świat jako druga córka Wincentego Szymborskiego i Anny Marii Rottermund. Jej ojciec był politykiem, wiceprezydentem Rzeczypospolitej Zakopiańskiej i zarządcą ziem hrabiego Władysława Zamoyskiego.
Z uwagi na pełnione stanowisko dużo podróżował, a wraz z nim żona i dzieci. Przez pewien czas cała rodzina mieszkała w Toruniu, później przeprowadziła się do Krakowa. Początkowo Szymborscy mieszkali przy ulicy Radziwiłłowskiej, gdzie młoda Wisława uczęszczała do Szkoły Powszechnej imienia Józefa Joteyko. Później, w 1935 roku, rozpoczęła naukę w Gimnazjum Sióstr Urszulanek przy ulicy Starowiślnej 3-5.
W 1941 roku Wisława zdała maturę na tajnych kompletach, a rok później napisała pierwszy wiersz pod tytułem Topielec. Poemat epiczny w II pieśniach. Podjęła się pracy jako urzędniczka na kolei, dzięki czemu uniknęła wywózki na przymusowe roboty do Niemiec. W tym samym czasie tworzyła też kolejne wiersze, które po wojnie uznała za te, które godne są wydrukowania.
14 marca zadebiutowała na stronach „Walki” – dodatku do „Dziennika Polskiego”. Opublikowała wtedy wiersz Szukam słowa, później zaś przyszedł czas studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim. Rozpoczęła naukę na polonistyce i socjologii, jednak z uwagi na ciężkie warunki materialne nie ukończyła żadnego z kierunków. Udzielała się w grupie literackiej Inaczej, pracowała jako sekretarz redakcji dwutygodnika „Świetlica Krakowska” i tworzyła ilustracje do książek. Wtedy też wyszła za mąż za Adama Włodka i wyprowadziła się z domu rodzinnego.
Przynależność do PZPR i publikacja pierwszych tomów poezji
W 1950 roku, dwa lata po zawarciu małżeństwa, wstąpiła do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Niedługo potem ukazał się jej pierwszy tom poezji Dlatego żyjemy. Później zaowocował on przyjęciem poetki i eseistki do Związku Literatów Polskich. Nieustannie publikowała. Rozpoczęła pracę w tygodniku „Życie Literackie”, na którego łamach ukazał się wiersz Ten dzień. W wolnej Polsce stał się on przyczynkiem do ataków na autorkę.
W 1954 roku, dwa lata po debiucie wydawniczym, wydany został tom Pytania zadawane sobie, dzięki któremu autorka została uhonorowana Złotym Krzyżem Zasługi za „osiągnięcia w dziedzinie literatury i sztuki”. W międzyczasie udzielała się w protestach przeciw komunistycznej władzy i sygnowała swoim nazwiskiem publikowane wtedy listy protestacyjne. Nawiązała znajomość z kolejnymi kolegami po fachu. Skontaktowała się z Jerzym Giedroyciem – redaktorem paryskiej „Kultury”.
Publikowała też felietony z cyklu Lektury nadobowiązkowe, które ukazywały się w „Życiu Literackim” aż do 2002 roku. Intensywnie podróżowała po całej Europie i zdobywała kolejne odznaczenia przyznawane przez polskie władze. Jej twórczość i wkład w polską kulturę został też doceniony przez naukowców. Profesor Edward Balcerzan wręczył poetce doktorat honoris causa -Uniwersytetu Poznańskiego. Szymborska została też członkiem Polskiej Akademii Umiejętności i otrzymała austriacką Nagrodę Herdera.
Wręczenie Nagrody Nobla i inne ważne wydarzenia
Rok 1996 był dla poetki czasem wyróżnień. Najpierw otrzymała nagrodę Pen Clubu za całokształt twórczości poetyckiej, zaś 10 grudnia odebrała Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Potem brała udział w rozmaitych wydarzeniach kulturalnych w kraju i na świecie. Uczestniczyła między innymi w spotkaniu noblistów, które zorganizowano w maju 2000 roku w Wilnie.
Podróżowała też do Turynu, Pizy, Sieny, Pragi i Izraela. W 2009 roku wydała tomik Tutaj. W 2011 roku otrzymała Order Orła Białego. Zmarła 1 lutego 2012 roku. Pośmiertnie ukazał się jej ostatni, niedokończony zbiór wierszy pod tytułem Wystarczy.
Wisława Szymborska pozostawiła po sobie ogromne dziedzictwo. Bogactwo jej wierszy jest i będzie dla potomnych niezwykle trafną diagnozą świata. Nikt chyba nie wyobraża sobie tego, by zapomnieć o osiągnięciach polskiej noblistki. Dlatego też warto poznać napisane przez nią wiersze.
